نگم از اربعین و نگم از سفر و نگم از آموخته هاش و نگم از بی عرضگی نگه نداشتنم!!!
بگم از جاده ی بهشتیش و اینکه کاش همه ی زندگی همیشه بین همون راه و مسیر بود. آدمها کاش همون حال و هوا رو داشتن . واقعا جاذبه ی بهشتی داره و کاش وقت ظهور ما جزو خوشحال های اون راه باشیم.
آخرین اتای قبل رفتنم یه اتفاقایی افتاد که هنوز توو شوکم . از دعوت و دیدار و بعدم آشنایی ای که انگار خدا هنوز نشنیده ازم برآورده کرد.
گفتم میشه و به ساعت نرسید گفت بیا !!!
اینهمه خواسته بودم نداده بود حالا گفتم خدا میشه یدونه از اینا و فرتی شنید!!!
و حالا منم و زندگی ای که باید انتخاب کنم سازنده باشم بالا کشنده باشم یا دنبال کسی باشم که بالا برنده باشه برام !
سخته دونی تحملت چقدره تا بر اساسش انتخاب کنی. میترسم خوشی زده باشه زیر دلم و چشم بسته بدون چشم عقلم راه برم! نمیدونم چرا فک میکنم این یه ماموریته برام که سازنده یه نفر باشم !!و البته تمام سنگ های مسیر دارن جلوم بالا پایین میپرن و نمیدونم چقد قدرت دارم که هی بزنمشون کنار!
به امید خودش که کشتی نجاتش حسینی هست که باید سمتش فرار کرد.
کاش اربعین سال دیگه زودتر بیاد و کاش توفیق رفتنش رو داشته باشیم.
کاش ,نگم ,راه ,یه ,ی ,مسیر ,نگم از ,و نگم ,ای که ,و کاش ,که باید
درباره این سایت