دنیا خیلی کوچیکتر از اینه که بخوای فکر کنی دستاوردهای بزرگش چقدر میتونه خوب باشه یا بگی واو چه عالیه که به فلان چیز رسیدم و خیلی کوچیکتر از اونه که بشینی و نگاه کنی که چون کوچیکه نباید کاری کرد و کلا اصن چرا عاقل کند کاری.
خیلی خیلی کوچیکتر از اینه که بخوای به خاطرش خون دل بخوری و خیلی بزرگتر از اینکه رهاش کنی .
رو دلم غم دارم ! با همه ی دونستن اینها غم دارم! و اینبار مدل غمم فرق میکنه هرچند جنس غمم همونه . حرف غم شد یاد کتاب حسین وحدانی افتادم.
دال دوست داشتنش رو عاشقم! تو اون کتاب یه جاش راجع به غم صحبت میکنه و میگه غم متضاد شادی نیست . غم تنها ترین رفیقه ! همراهه. و این کانسپت رو به زیبایی بیان میکنه .
میدونم الان کجای زندگیمم، میتون محدس بزنم پلنی که خدا برام چیده چیه ولی طاقتم طاقه و اخساس میکنم دیگه رب اشرح لی صدری هام داره میرسته ته خط و تنهام!
و تنهایی هم خودش یه چیزیه مثل غم که مفهوم متضادش شلوغی نیست . مفهومی داره که برای گفتنش باید یه قلمی داشت مثل حسین وحدانی .
ساد زمان افتادم و اینکه یه چیزی به نام زمان همه اینها رو پوشش میده و میگذرونی، غم رو تنهایی رو داغ رو !
اما خستگی رو باید چکار کرد نمیدونم! خستگی همینکه دیگه نای این رو نداشته باشی زمان رو بگذرونی
شاید خستگیه باید با امید باشه اما وقتی اون امیده هم نیست باید چه کرد و شاید همه اینها با باور به یه کسی که ناظر و حاضره، قادر و کامله درست بشه و وای به حالی که اون باوره هم خستش باشه و لنگ بزنه
دلم رفتن میخواد . رفتن از فضای بزرگی مثل کشور و تجربه زندگی در یه کشور دیگه که معلومه اولین انتخاب لبنانه و این وسوسه یه هفته ایه که تو سرم شدت گرفته و به نظرم خوبه که بشه .
و توکل علی الحی الذی لا یموت
رو ,غم ,یه ,خیلی ,زمان ,مثل ,کوچیکتر از ,خیلی کوچیکتر ,بشه و ,همه اینها ,و خیلی
درباره این سایت